خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل بذل جان برای احیاء دین و مردم

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل بذل جان برای احیاء دین و مردم :

حضرت نوح فرمود: خدایا! من سالیان متمادی شبها و روزها مردم را دعوت کردم: رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیلاً وَ نَهَاراً فَلَمْ یزِدْهُمْ دُعَائِی إِلاّ فِرَاراً؛[۱] من رنج شبانهروز کشیدم تا اینها را هدایت کنم؛ ولی اینها نپذیرفتند، لکن در زیارت اربعین حضرت عرض میکنیم: «و بَذَلَ مُهجَتَهُ فِیکَ لِیسْتَنقِضَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَهِ وَ حَیرَهِ الضَّلالَه»،[۲]تنها سخنان شب و روز نبود؛ بلکه بذل جان و مال بود، خون را در این راه داد تا جامعه را زنده کند.

اگر ذات اقدس الهی برنامه رسمی انبیا را دو چیز قرار داد: یکی تعلیم کتاب و حکمت و دیگری تزکیه، وجود مبارک سالار شهیدان همین برنامه را با بذل خون احیا کرده است. ما بیش از دو نیروی اصیل در بدن نداریم؛ یعنی نفْس ما همین دو نیرو را دارد؛ ولی هر کدام از اینها زیر مجموعه فراوانی دارند، البته رهبری اینها را خود نفْس به عهده میگیرد. ما یک نیرویی داریم که با او اندیشه و فکر و تفکّر و استدلال و قیاس و مانند آن را به عهده دارد و یک نیرویی داریم که عزم و اراده و نیت و اخلاص را تأمین میکند. ما با یک نیرو اندیشهمند هستیم و با نیروی دیگر صاحب انگیزه، این اندیشه و انگیزه آن رهبری نفْس به عهده میگیرد و اساس کار این است که یک ملت بفهمد؛ یک، بشود اهل جزم، اگر وهم و خیال و اینهاست که اثری ندارد، میشود اهل جزم، عنصر اصلی دیگر این است که بشود اهل عزم ـ عزم یعنی عزم، جزم یعنی جزم ـ بین عزم و جزم بین آسمان و زمین فاصله است، نیرویی است که کارش جزم علمی است که حوزه و دانشگاه مسئول این کار هستند، نیرویی است که مسئول عزم است که مسجد و معبَد و نماز شب و سجده و ناله و گریه و «سِلاحُهُ الْبُکَاء»[۳]مسئول آن است. اینکه ما عالم بیعمل داریم برای اینکه در بخش جزم کمی ندارد، در بخش عزم کوتاه است، اینکه مقدس بیدرک داریم، برای اینکه او در بخش عزم مشکلی ندارد، در بخش جزم مشکل دارد.

این زیارت وجود مبارک سالار شهیدان در اربعین این است که او با خون دادن دو کار را کرده: یکی اینکه مردم را عالِم کرده، یکی اینکه مردم را عاقل کرده است؛ اهل جزم و استدلال و برهان کرده که خوب میفهمند، اهل عزم و اراده و تصمیم کرده که خوب تصمیم میگیرد، آن جزم بدون عزم عالم بیعمل میسازد، این عزم بدون جزم مقدس بیدرک میسازد. فرمود: این کاری کرده که با یک دستی جزم علمی مردم را تأمین کرد با دست دیگر عزم عملی مردم را بیمه کرد، «و بَذَلَ مُهجَتَهُ فِیکَ لِیسْتَنقِضَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَهِ» که بشوند عالم، «وَ حَیرَهِ الضَّلالَه» که بشوند عاقل، عقل همان است که «عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَن وَ اکْتُسِبَ بِهِ الْجَنَان»،[۴]این مقدمه کوتاه برای آن است که اربعین سهم تعیینکنندهای در جامعه کردن جامعه اثر دارد؛ جامعه، نه یعنی مردم همه جمعاند؛ جامعه، یعنی جمع بین جزم و عزم؛ یعنی بین علم و عمل، یعنی بین علم و عقل که این میشود جامعه و فردی که جمع بین علم و عمل کرده است، «جهانی است بنشسته در گوشهای»؛[۵]این میشود جامعه.

بنابراین یک کسی در درازمدت به خدای سبحان عرض میکند: رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیلاً وَ نَهَاراً، شبانهروز من دعوت کردم. یک وقت است که نه، یک شبه ره صدساله میرود. یک وقت است که یک قصیدهای میگوید: «یک بیت از این غزل به از صد رساله است»؛[۶] گاهی غزلی میگوید که کار صد تا رساله را میکند، «یک بیت از این غزل به از صد رساله است»؛ گاهی یک شبه ره صد ساله میرود، گاهی یک روزه کار نُه قرن و نیم نوح را انجام میدهد، او وارث نوح است، نوح اگر هر چه داشت مال خود او بود؛ ولی «خلیل ما که همه بُتهای آذری بشکست»؛[۷]نوح را دارد، قبل از نوح را دارد، بعد از نوح را دارد، او وارث آدم است، او وارث نوح است، وارث ابراهیم است، وارث موسی است، وارث عیسی است، وارث پیغمبر است، وارث علی بن ابیطالب است، این زیارت وارث، یعنی همین.

بنابراین اگر گفته شد «خلیل من همه بُتهای آذری بشکست»، اگر گفته میشود «یک بیت از این قصیده به از صد رساله است»، برای همین است که یک روز یا یک نصفه روز «و بَذَلَ مُهجَتَهُ فِیکَ لِیسْتَنقِضَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَهِ وَ حَیرَهِ الضَّلالَه» و نشانهاش اربعین این سالهاست. اینها عاشقانه آن قدر شیفته کربلا هستند، هم آن پذیرایی موکبهایشان، هم پیادهروی پانصد کیلومتری زنانه در کربلایشان و همینطور؛ بنابراین این راهی است که با فطرت سازگار است با نظام سازگار است فراموش نمیشود.

این سوگند زینب کبری (سلام الله علیه) خوب او عالمه غیر معلمه است فهمه غیر مفهمه است طبق بیان امام زمانش. وجود مبارک امام سجّاد که امام زمان او بود، فرمود: «أَنْتِ بِحَمْدِ اللَّهِ عَالِمَهٌ غَیرُ مُعَلَّمَهٍ فَهِمَهٌ غَیرُ مُفَهَّمَه»[۸]زینب کبری سوگند یاد کرد، قسم به خدا نمیتوانید نام ما را فراموش کنید، وحی ما را از بین ببرید، نام ما زنده است، این را در حال اسارت گفته، پای میز اسارت و محکومیت و محرومیت یزید در شام گفته: «فَوَ اللَّهِ لَا تَمْحُو ذَکرْنَا وَ لَا تُمِیتُ وَحْی[۹] نام ما زنده است؛ برای اینکه این میبیند یک چیزی که مطابق با ساختار هستی است.

اما اصل مطلب آن است که ما در پَستترین عالَم فعلاً داریم زندگی میکنیم، از این دنیا از این عالم پَستتر دیگر عالمی نیست، نه قبل از این عالمی مثل این بود چه رسد که پَستتر از این باشد! نه بعد از این عالمی است که مثل این است چه رسد به اینکه پَستتر از این باشد! این برای کسی است که گذشته و آینده ما را میداند. یک وقت است که انسان با علم غیب و امثال آن یا با حدس از گذشته و آینده خبر میدهد یک کسی در گذشته با گذشتگان بود، هم اکنون با آیندگان هست، اینها از آینده که خبر میدهند نه به عنوان خبر از غیب، برای ما غیب است برای اینها مشهود است، اینها گزارش میدهند، اینها شهادت میدهند. شهادت آن است که انسان مشهود را با علم شهودی ببیند.

یک بیان وجود مبارک پیغمبر (ص) نسبت به شاهد دارد، حضرت اشاره به آفتاب کرد، فرمود: «لِشَاهِدٍ عَلَی مِثْلِ الشَّمْسِ فَاشْهَدْ وَ إِلَّا دَعْ»[۱۰]اگر میخواهی در محکمه شهادت بدهی، اگر مطلب مثل این آفتاب برای تو روشن است که حضور داشتی و دیدی برای تو روشن بود، شهادت بده، وگرنه ترک کن «لِشَاهِدٍ عَلَی مِثْلِ الشَّمْسِ فَاشْهَدْ وَ إِلَّا دَعْ». شهادت آن است که شاهد در متن حادثه حضور داشته باشد و مشهود خود را گزارش بدهد، اینها شهادت میدهند از آینده، فرمود اینطور نیست که ما از آینده به عنوان غیب خبر بدهیم، ما رفتیم و آمدیم و آنجا هر چه بود داریم به شما میگوییم.

چند تعبیر لطیف در نهج البلاغه است، فرمود: «وَ لْیصْدُقْ رَائِدٌ أَهْلَه»، «رائد»؛ یعنی پیشرو، یک قافله وقتی قبلاً میخواهد مسافرت بروند، یک عده پیشرو هستند میروند آنجا، منزلی را ببینند جای مناسبی را انتخاب میکنند؛ بعد به اینها گزارش میدهند که فلان جا مناسب است و فلان جا مناسب نیست؛ این را میگویند «رائد»؛ نه کسی که خبر بشنود بگوید فلان جا خوب است فلان جا بد است. در نهج البلاغه فرمود ما رائد هستیم پیشرو هستیم رفتیم آمدیم خبر داریم میدانیم آنجا چه خبراست! «وَ لْیصْدُقْ رَائِدٌ