خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل الگوی صحیح مصرف در اسلام

ارائه‌ی فایل پاورپوینت کامل الگوی صحیح مصرف در اسلام – تجربه‌ای خاص و متمایز!

پاورپوینتی حرفه‌ای و متفاوت:

فایل فایل پاورپوینت کامل الگوی صحیح مصرف در اسلام شامل 113 اسلاید جذاب و کاملاً استاندارد است که برای چاپ یا ارائه در PowerPoint آماده شده‌اند.

ویژگی‌های برجسته فایل فایل پاورپوینت کامل الگوی صحیح مصرف در اسلام:

• طراحی خلاقانه و حرفه‌ای: فایل فایل پاورپوینت کامل الگوی صحیح مصرف در اسلام به شما این امکان را می‌دهد که مخاطبان خود را با یک طراحی خیره‌کننده جذب کرده و پیام خود را به بهترین شکل انتقال دهید.
• سادگی در استفاده: اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل الگوی صحیح مصرف در اسلام به گونه‌ای طراحی شده‌اند که استفاده از آن‌ها بسیار آسان باشد و نیاز به تنظیمات اضافی نداشته باشید.
• آماده برای ارائه: تمامی اسلایدهای فایل پاورپوینت کامل الگوی صحیح مصرف در اسلام با کیفیت بالا و بدون نیاز به ویرایش، آماده استفاده هستند.

کیفیت تضمین‌شده با دقت بالا:

فایل فایل پاورپوینت کامل الگوی صحیح مصرف در اسلام با رعایت بالاترین استانداردهای طراحی تولید شده است. بدون نقص یا بهم‌ریختگی، تمامی اسلایدها آماده برای یک ارائه بی‌نقص و حرفه‌ای هستند.

نکته مهم:

هرگونه تفاوت احتمالی در توضیحات ممکن است به دلیل نسخه‌های غیررسمی باشد. نسخه اصلی فایل پاورپوینت کامل الگوی صحیح مصرف در اسلام با دقت و حرفه‌ای تنظیم شده است.

همین حالا فایل فایل پاورپوینت کامل الگوی صحیح مصرف در اسلام را دانلود کنید و ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید!

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل الگوی صحیح مصرف در اسلام :

بی گمان مصرف، به خودی خود نه تنها پدیده ای ناپسند نیست که بسیار بایسته و لازم است؛ چرا که مصرف، یکی از شیوه های جایگزین ناپذیر برای پاسخگویی به نیازهای طبیعی و غریزی انسان است که بدون آن، حیات مادی و معنوی انسان ها دستخوش آشفتگی و نابسامانی خواهد شد و معیشت انسان، لذت و لطف خود را از دست خواهد داد؛ اما نکته اینجاست که گاهی مصرف شکل طبیعی خودش را از دست داده، به جای آنکه به عنوان یک پدیده حیاتی در خدمت انسان باشد، انسان به خدمت او در می آید. بدین گونه وسیله به هدف تبدیل می شود و همه قوای مادی و معنوی انسان که باید با مصرف درست به اوج تکامل و تعالی برسد، بر اثر مصرف زدگی در سراشیبی سقوط قرار گیرد. همچنین زمینه انواع تباهی ها و ناهنجاری ها فراهم می آید. از اینجاست که ضرورت در اصلاح الگوی مصرف آشکار می شود و اهمیت دغدغه مقام معظم رهبری در این باره و ارزشمندی اعلام سال ۱۳۸۸ خورشیدی به عنوان سال «حرکت به سوی اصلاح الگوی مصرف» از سوی ایشان، کاملا آشکار می شود.

از طرفی مصرف یکی از شاخص های اصلی سبک زندگی محسوب می شود به طوری که بعضی از صاحب نظران، سبک زندگی را به معنای نحوه مصرف و کیفیت و کمیت آن دانسته اند. لذا الگوی مصرف نقش تعیین کننده ای در سبک زندگی انسان ها دارد و از آنجا که اسلام در این زمینه «بایدها و نبایدها» و توصیه های زیادی ارائه کرده است و الگوی متفاوتی را مبنی بر جهان بینی خود معرفی می کند. بنابراین می توان سبک زندگی ویژه ای را در این حوزه برای جامعه شهروندی استنتاج کرد. در این نوشتار، از اصلاح الگوی مصرف و مباحث در خور توجیهی در این باره سخن خواهیم گفت.

۱.آشنایی با فرهنگ مصرف

برای آنکه از هر کاری نتیجه ای درست گرفته شود و از آن کار پیامدهای زیباسازی متوجه شخص نشود، نخست باید با فرهنگ آن کار آشنا بود. مصرف نیز از پدیده هایی است که فرهنگ خاص خود را دارد، و عدم آشنایی با این فرهنگ می تواند به زیان و تباهی فرد و جامعه شهروندی بینجامد و سرانجام این موهبت بزرگ به تعبیر مقام معظم رهبری به بلایی بزرگ تبدیل می شود: «برای جامعه بلای بزرگی است که میل به مصرف، روز به روز در آن زیاد شود و همه به بیش تر مصرف کردن، بیشتر خوردن، متنوع خوردن، متنوع پوشیدن و دنبال نشانه های مد و هر چیز تازه برای وسایل زندگی و تجملات آن رفتن تشویق بشوند» (حسینی خامنه ای، خطبه های عید فطر، ۱۵ آذر ۱۳۸۱)

۱.۱.شناخت الگوی مصرف

مصرف، یکی از رفتارهای فراگیر و گسترده ی انسان است که در همه ی دوره های زندگی آدمی و در غالب شئونات حیاتی او جریان دارد. شناخت الگو مصرف که یکی از تجلی های عمومی رفتار آدمی است، اهمیت به سزایی دارد. ارضای نیازهای گوناگون زیستی و روانی، انسان ها را به سوی مصرف سوق می دهد و فرهنگ جوامع از عوامل اصلی تعیین کننده ی کمیت و کیفیت آن است. تمایزات مصرفی، پیشانی تمایزات فرهنگی و سبک زندگی، مراحل و درجه ی رشد یافتگی جوامع است و بررسی مصرف را می توان گامی مهم در شناخت فرهنگ جوامع تلقی کرد. از سوی دیگر آسیب شناسی رفتار مصرفی در مطالعات گوناگون اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی عوارض بسیاری را معرفی می کند که به دلیل گستردگی این رفتار، تاثیرها و تبعات فراوانی را موجب می شود.

۱.۲.رعایت الگوی مصرف

به معنای مصرف متعادل، صحیح و منطقی امکانات و منابع موجود است، به گونه ای که علاوه بر تامین شایسته ی نیازها، از اتلاف و هدر رفت سرمایه های موجود جلوگیری شود. بنابراین، رعایت الگوی مصرف مستلزم برنامه ریزی برای مصرف مناسب و در سطوح مختلف جامعه، اعم از افراد و خانواده ها، سازمان های دولتی و غیردولتی، بنگاه های اقتصادی و در سطح تراکمی و کلان اقتصاد است.

۱.۳.اهمیت و ضرورت اصلاح الگوی مصرف در سبک زندگی

با توجه به وضعیت مصرف در سطوح مختلف، به طور کلی ضعف در مدیریت ملی مصرف و گسترش مصرف گرایی، تاثیر و تبعات زیان بار مستقیم و غیرمستقیم فراوانی، به ویژه در دو حوزه ی فرهنگ و اقتصاد به همراه داشته است که از آن جمله اند:

۱) اتلاف منابع و سرمایه های مادی و معنوی

۲) تضعیف فرهنگ و بازار کار و سرمایه گذاری

۳) تدریج فرهنگ مصرف گرایی و به حاشیه رفتن فرهنگ بومی

۴) گسترش هویت های وارداتی و افول تدریجی هویت اسلامی

۵) افزایش وابستگی ملی و تضعیف استقلال اقتصادی و در بلند مدت تضعیف نظام سیاسی.

بنابراین، سیاست گذاری و برنامه ریزی، الگوسازی و ترویج فرهنگ و هنجارهای مصرف صحیح، باید حوزه های مختلف جامعه از قبیل: اقتصاد، سیاست، فرهنگ و.. . را تحت پوشش قرار دهد. این برنامه ها باید جامعیت داشته باشند و سطوح مختلف مصرف را پوشش دهند و علل و ابعاد فرهنگی، ساختاری و رفتاری مصرف در افق زمانی بلندمدت، میان مدت، کوتاه مدت را نشانه رود؛ این برنامه ها باید نه تنها مشارکت مردمی را تقویت کند بلکه مجموعه ی نهادها و دستگاه های حاکمیتی را به اصلاح سیاست ها و رویه های ناکارآمد و مسرفانه در زمینه ی مصرف گرایی و اسراف وا دارد.

۱.۴.ضرورت ارائه الگو برای مصرف

آن دسته از پدیده های انسانی و اجتماعی که فاقد الگو باشند، کمتر قابلیت مطالعه ی نظام مند، عینی و معتبر را دارند. به عبارت دیگر، از طریق مطالعه ی الگوهای رفتاری آن پدیده است که امکان تبیین و پیش بینی و مدیریت رفتار آن فراهم می شود. هنگامی که از سبک زندگی مصرف و اصلاح الگوی مصرف سخن می گوییم، بدین معناست که ما مصرف را پدیده ای قاعده مند می دانیم.

به طور کلی حوزه ی دانش اقتصاد، روان شناسی، جامعه شناسی و سایر رشته های مرتبط، به این واقعیت تاکید می شود که موضوع مصرف، پدیده ای ساختارمند با الگوهای مطالعه پذیر است. تاثیرپذیری پدیده ی مصرف از تحولات اجتماعی و تاثیرگذاری بر آن، بدون تردید یکی از جنبه های برجسته ی قاعده مند بودن پدیده ی مصرف است. در رهیافت های جدید حوزه ی دانش اجتماعی، تغییرات اجتماعی با ایجاد معانی جدیدی از مفهوم مصرف همراه بوده اند که خود منبعث از دو گونه تغییرات است:

نخست، تغییرات تکنولوژیک که به کاربرد آسان تر کالاها و تولید انبوه آن ها کمک کرده است و دوم، تغییرات در اقتصاد و نظام عرضه و تقاضای کالاها که بازارهای منطقه ای و محلی را به بازارهای جهانی بدل کرده است. تحول در شکل، میزان و نوع مصرف در طی زمان های مختلف و بین اقوام، خانوارها و سازمان ها، بنگاه ها، دولت ها و ملت ها، دلیل روشنی بر پیوند ساختار ضد این مفهوم با بسیاری از متغیرهای اجتماعی است و متناسب با هر وضعیتی از آرایش متغیرها، شکل خاصی از مصرف نمود می یابد و هر شیوه از مصرف نیز نتایج و پیامدهای خاص خود را به وجود می آورد.

۲.مبانی

۲.۱.مدل مفهومی ناظر بر برنامه اصلاح الگوی مصرف

برای تبیین بحث مصرف و اصلاح الگوی آن، نیازمند مدل مفهومی معتبر هستیم که در چارچوب آن بتوانیم ضمن تبیین مصرف و الگوی صحیح آن، اهداف، راهبردها و طرح ها و برنامه های اجرایی اصلاح الگوی مصرف را تدوین کنیم. براساس بررسی تطبیق مکاتب مختلف، ارکان الگوی مصرف را می توان شامل منابع یا مصرف شونده ها، اهداف یا مقاصد، مصرف کنندگان، تناسب منابع و مقاصد و میزان مصرف دانست.

۲.۲.منابع در رویکرد اسلامی

منابع که در فرهنگ قرآنی از آن ها به نعمت های الهی تعبیر می شود، گستره ی مفهومی وسیع تر در مقایسه با طبقه بندی مرسوم چهارگانه منابع در دانش اقتصاد (سرمایه ی طبیعی، سرمایه فیزیکی، سرمایه ی اجتماعی و سرمایه ی انسانی) دارد؛ در فرهنگ قرآنی منظور از نعمت آن چنان که در قاموس قرآن آمده، عبارت است از «آن چه خداوند به انسان داده است». دایره ی این برخوردارها، پرداخته و گسترده است؛ به گونه ای که خداوند در قرآن کریم می فرماید: «اتاکم من کل ماسالتموه؛ هر آن چه از او خواستید به شما ارزانی داشته است» (ابراهیم، ۳۴) و همچنین می فرماید: «و ان تعدوا نعمه الله لا تحصوها؛ و اگر بخواهید شمارش کنید نعمت های خداوند را نمی توانید» (نحل، ۱۸). علاوه بر آن، نعمت در کتاب آسمانی ما با صفت «اتمام» معرفی شده است (مائده، ۶؛ یوسف، ۶؛ نحل، ۸۱)؛ به عبارت دیگر، همه ی آن چیزی را که انسان برای نیل به همه ی قابلیت هایی که برای او مقدر شده است، دارا است.

این نعمت ها برخی ظاهری و برخی باطنی هستند: این نعمت ها برخی ظاهری و برخی باطنی هستند: «واسبغ علیکم نعمه ظاهره و باطنه» (لقمان، ۲۰)، انسان ها در قبال نعمت ها موظف به یادآوری و ذکر (بقره، ۴۰، ۴۷، ۱۲۲، ۲۳۱؛ آل عمران، ۱۰۳)، شکر (نحل، ۱۹؛ نحل، ۱۱۴)، بیان کردن (ضحی، ۱۱) و پرهیز از کفر (عنکبوت، ۶۷)، انکار (نحل، ۸۳) تغییر (انفال، ۵۳)، تبدیل (بقره، ۲۱۱)، اعراض (اسرا، ۸۳)، فراموشی (زهر، ۸)، خود شیفتگی (زهر، ۴۹)، اتراف (مومنون، ۳۳)، تبذیر (اسرا، ۲۶و۲۷)، اسراف (انعام، ۱۴۱؛ اعراف، ۳۱؛ فرقان، ۶۷) وقتر (فرقان، ۶۷) هستند. قواعدی بر بهره گیری از این نعمت ها حاکم است که عبارت است از: تغییر نعمت در اثر عملکرد ما «لئن شکرتم لازیدنکم و لئن کفرتم ان عذابی لشدید؛ (ابراهیم، ۷) اگر شاکر باشید، نعمت افزایش می یابد و اگر کافر باشید به عذاب شدید دچار می شوید.» شکر نعمت، نعمتت افزون کند کفر، نعمت از کفت بیرون کند

یا پاسخ گو بودن در قبال همه ی نعمت های الهی: «لستئن یومئذ عن النعیم؛ در آن روز از نمعت ها پرسش می شود» (تکاثر، ۸) و البته این سوال متوجه ی همه ی نعمت ها است و نه لزوماً نعمت های که در حوزه ی تصرف ما قرار می گیرد. (رازنهان، ۱۳۹۲: ۳۰) بر پایه ی تعالیم دینی یکی از رسالات پیامبران و اولیای خداوند، یادآوری نعمت ها و هوشیارکردن جامعه درباره آن است و اذکروا نعمت الله علیکم؛ (بقره، ۲۳۱، آل عمران، ۱۰۳، مائده، ۷ و ۱۱و۲۰، ابراهیم، ۶، احزاب، ۹، فاطر، ۳)

در این نگرش، انسان فقط از طبیعت بهره نمی جوید یا به عبارت صحیح تر، تنها امکانی که برای دستیابی به اهداف و مقاصد دارد، فقط از جنس منابع طبیعی نیست و مطلوب های خود را از تعامل با طبیعت طلب نمی کند؛ آن چه او در اختیار دارد، قابلیت های ممتاز و بی نظیری است که جسم و جان او در مخاطره قرار می گیرد. بنابراین بر مبنای این آموزه ها، دایره ی مصرف انسان (بهره گیری او از نعمت ها) همه آن چیزی است که در اختیار او قرار داده شده است؛ اعم از آنکه از آنها بهره برداری (درست یا غلط) کند یا نکند.

انسان های بسیاری هستند که بر برخی از این داشته های بی حد و حصر تسلط کافی یافته اند و در مناسب ترین وجه مدنظر خود از آن بهره می گیرند و در مقیاس های عرفی ارزش هایی را نیز خلق می کنند؛ از این حیث با برخی دیگر که در بهره گیری از این ظرفیت ها به خلق ارزشی موفق نمی شود و موجب هدر دادن این نعمت ها می شوند، متمایز هستند؛ اما اگر قرار است که همه ی مصرف انسان، موضوع بحث قرار گیرد، ما نیازمند سرشماری جامعی (به لحاظ دانش روز بشری، نسبی) از همه ی ظرفیت ها هستیم و سپس باید به بررسی نحوه ی تعامل انسان (در عرصه های عمل فردی و اجتماعی آن) با همه ی این برخورداری ها بپردازیم.

۲.۳.اهداف یا مقاصد در رویکرد اسلامی

مقاصد و اهدافی که فرد و جامعه در مسیر بهره برداری از منابع خویش، اتخاذ می کنند، در رویکرد اسلامی واجد کمال اهمیت است. انسان در فرهنگ اسلامی، خلیفه و جانشین خداوند است و تحقق این خلافت مستلزم عمل به مقتضای تدبیر است. خداوند در حدیث قدسی بندگان خود را دعوت می کند تا به پیروی از او به خداگونگی برسند (عبدی اطعنی حقی اجعلک مثلی؛ ای بنده ی من، از من اطاعت کن تا تو را خداگونه سازم). خداوند در جای جای قرآن کریم تاکید می کند که جهان را بیهوده نیافریده است و بر انسان نیز لازم است که در زندگی به گزینش اهداف متعالی دست زند و منابع خویش را در مسیر اهداف متعالی به کار گیرد.

هدف از خلقت انسان «ما خلقت الجن و الانس الا یعبدون؛ جن و انس را جز برای پرستش خود نیافریده ام» (ذاریات، ۵۶)، عبودیت است و نعمت ها، ابزارهای دستیابی به این هدف هستند و کیفیت تعامل انسان ها با این نعمت ها وسیله ی سنجش کیفیت عمل انسان ها است و مرگ و زندگی برای مکشوف شدن تمایزات عمل انسانی است. بر اساس این آموزه ها، انسان می تواند از همه ی آنچه در حیطه ی تصرف او قرار گرفته است (اعم از بالقوه و بالفعل، ظاهری و باطنی، محسوس و غیرمحسوس) از جنس طبیعی و غیرطبیعی، بهره برداری کند؛ منوط به آنکه به کفر، اعراض، جهد، فراموشی، خودشیفتگی، انکار، اسراف، اتراف، تبذیر و قتر منجر نشود.

بنابراین در الگوی مصرف اسلامی، از همه ی نعمت ها برای تحقق شایستگی ها و ارتقای شخصیت انسان بهره گیری می شود و این سوال مقرر در فلسفه ی دانش اقتصاد که آیا منابع برای رفع نیاز و لذت جویی قرار داده شده اند؟؛ هر دو به میزانی که در ارتقای شخصیت موثر باشند، در خور توجه و واجد ارزش تلقی می شوند.

۲.۴.مصرف کنندگان در رویکرد اسلامی

مصرف کنندگان در رویکرد اسلامی، فرد و جامعه ی مرکب از نهادها و مجموعه های انسانی است که در نگاه اول باید منابع را بر قصد تعالی شخصیت خود و جامعه ی خویش، به خدمت گیرند. بر پایه ی این آموزه ها همه ی انسان ها در شکل های گوناگون فردی و جمعی، مصرف کننده هستند و مخاطب نعمت ها قرار می گیرد. بنابراین در بررسی مصرف کنندگان، باید این تمایز را مدنظر قرار دهد. زمانی انسان را از زاویه ی نقش مصرف، مطالعه می کنیم و زمانی او را در قالب گروهی اجتماعی می بینیم که قواعد هر یک از دو سطح با اشتراکاتی که دارد، تمایزاتی را هم نشان می دهد.

۲.۵.تناسب منابع و مقاصد در رویکرد اسلامی

با فرض شناخت جامع از منابع و انتخاب بهینه ترین منبع و تعیین معتبرترین اهداف و مقاصد، سوال این است که آیا این منابع و مقاصد در تناسب با یکدیگر هستند؟ به عبارت دیگر، آیا منابع انتخاب شده، بهترین محل مصرف خود را یافته اند و مقاصد تعیین شده با بهترین منابع ممکن، صورت تحقق خواهند یافت؟ موضوع مهم دیگر، بررسی این نکته است که آیا با بهره گیری از این منابع و کیفیت بهره گیری، دستیابی بر اهداف مدنظر میسر می شود یا خیر؟ هر اندازه که در انتخاب منبع و مقصد هوشیاری به خرج دهیم، اگر نتوانیم از دستیابی بر اهداف اطمینان حاصل کنیم، مصرف ما بهینه نخواهد بود. در چنین رویکردی است که نتایج حاصل از عمل، اهمیت می یابد و در شکل کامل تر و اصولی تر آن، پیامدهای حاصل از عمل نیز موضوعیت پیدا می کند.

تبذیر، شکلی از مصرف منابع است که موجب هدر دادن آن می شود. بدون تردید بهره گیری از منبعی با ارزش برای تحصیل مقاصدی با ارزش کمتر یکی از مصادیق تبذیر و هدر دادن منابع است و مواجهه ی قرآن کریم با تبذیر، مواجهه ی بسیار شدیدی است و مبذرین را برادران شیطان می نامد (ان المبذرین کانوا اخوان الشیاطین؛ اسرا، ۲۷).

۲.۶.میزان مصرف در رویکرد اسلامی

میزان مصرف در فرهنگ اسلامی، متاثر از مسائل بسیاری است. زیاده روی در مصرف منابع، عملی ناپسند و موجب هلاکت و دوری از محبت خداوند معرفی شده است. لزوم تناسب میان میزان منابعی که استفاده می شود و میزان تحقق هدف، بسیار مهم است. اگر دستیابی به اهداف معین با صرف منابع کمتری امکان پذیر است، نمی توان همان اهداف را با منابع حداکثری تحقق بخشید؛ توجه به حداقل استفاده کردن از منابع در عین دستیابی کامل به اهداف، از دستورات موکد دین اسلام است. بنابراین مولفه دیگر، اطمینان از کارایی روش ها و مدیریت اجرایی است که عدول از آن یا اطمینان نداشتن از آن در فرهنگ قرآنی تحت عنوان اسراف معرفی می شود.

اسراف کنندگان از دایره ی محبت الهی خارج اند: انه لایحب المسرفین؛ (اعراف، ۳۱) و رفتار مسرفانه موجب هلاکت آنان می شود: اهلکنا المسرفین؛ (انبیا،۹). در کنار پرهیز دادن از اسراف نقطه ی مقابل آن که عبارت است از «قتر» یعنی سخت گیری نیز پرهیز داده شده است. (رازنهان، ۱۳۹۲: ۱۷-۲۶)

۳.اقتصاد مقاومتی و مدیریت مصرف در اوضاع فعلی کشور

مقام معظم رهبری با تاکید بر پیش بینی و آینده نگری، درباره ی روند حرکت و جنگ اقتصادی غرب علیه کشور در طی چند سال گذشته، ضمن تاکید بر نقش مصرف، مدیریت مصرف را جهاد (اقتصادی) نامیدند و فرمودند:

«… در سال ۸۶ در صحن مطهر علی ابن موسی الرضا(ع) در سخنرانی اول سال گفتم که اینها دارند مسئله ی اقتصاد را پیگیری می کنند؛ بعد هم آدم می تواند فرض کند که این شعارهای سال حلقه هایی بود برای ایجاد یک منظومه ی کامل در زمینه ی مسائل اقتصاد؛ یعنی اصلاح الگوی مصرف، مساله ی جلوگیری از اسراف، مسئله ی همت مضاعف و کار مضاعف، مسئله ی جهاد اقتصادی و امسال تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ی ایرانی. ما اینها را به عنوان شعارهای زودگذر مطرح نکردیم؛ اینها چیزهایی است که می تواند حرکت عمومی کشور را در زمینه ی اقتصاد ساماندهی کند؛ می تواند ما را پیش ببرد. ما باید دنبال این راه باشیم.»

«مساله اقتصاد مهم است؛ اقتصاد مقاومتی مهم است. البته اقتصاد مقاومتی الزاماتی دارد. مردمی کردن اقتصاد، جزو اقتصاد مقاومتی است. این سیاست های اصل ۴۴ که اعلام شد، می تواند یک تحول به وجود بیاورد و این کار باید انجام بگیرد. البته کارهایی انجام گرفته و تلاش های بیشتری باید بشود. بخش خصوصی را باید توانمند کرد؛ هم به فعالیت های اقتصادی تشویق بشوند، هم سیستم بانکی کشور، دستگاه های دولتی کشور و دستگاه هایی که می توانند کمک کنند، مثل قوه ی مقننه و قوه ی قضاییه، کمک کنند که مردم وارد میدان اقتصاد شوند. کاهش وابستگی به صنعت نفت، یک