خرید و دانلود فایل پاورپوینت کامل ترویج اخلاق کریمانه در جامعه

فایل پاورپوینت فایل پاورپوینت کامل ترویج اخلاق کریمانه در جامعه؛ راهکاری شایسته برای ارائه‌های موفق

اگر به‌دنبال یک فایل ارائه‌ی آماده با کیفیت بالا و طراحی حرفه‌ای هستید، فایل فایل پاورپوینت کامل ترویج اخلاق کریمانه در جامعه انتخابی مناسب برای شماست. این مجموعه شامل 60 اسلاید استاندارد و دقیق است که با هدف ارتقاء کیفیت ارائه‌های شما تهیه شده‌اند.

دلایل انتخاب فایل فایل پاورپوینت کامل ترویج اخلاق کریمانه در جامعه:

• طراحی ساختارمند و چشم‌نواز: هر اسلاید با دقت بالا و توجه به اصول طراحی گرافیکی تهیه شده است تا محتوای شما به‌خوبی دیده و درک شود.
• آمادگی کامل برای ارائه: نیازی به ویرایش مجدد نیست؛ فایل فایل پاورپوینت کامل ترویج اخلاق کریمانه در جامعه آماده‌ی استفاده در کلاس، جلسه یا کنفرانس است.
• سازگاری کامل با پاورپوینت: نمایش صحیح اسلایدها در تمامی نسخه‌های PowerPoint بدون بهم‌ریختگی یا مشکل ظاهری تضمین شده است.

تولید شده با رویکرد حرفه‌ای:

تمامی بخش‌های فایل پاورپوینت کامل ترویج اخلاق کریمانه در جامعه با هدف ایجاد یک تجربه کاربری روان و بی‌نقص طراحی شده‌اند. جزئیات با دقت بالا تنظیم شده‌اند تا ارائه‌ای حرفه‌ای و تأثیرگذار داشته باشید.

توجه:

تنها نسخه رسمی فایل فایل پاورپوینت کامل ترویج اخلاق کریمانه در جامعه از کیفیت کامل برخوردار است. نسخه‌های غیرمجاز ممکن است شامل اشکالات طراحی باشند و توصیه نمی‌شود از آن‌ها استفاده شود.

با تهیه فایل فایل پاورپوینت کامل ترویج اخلاق کریمانه در جامعه، سطح ارائه‌های خود را ارتقاء دهید و مخاطبان خود را تحت تأثیر قرار دهید

بخشی از متن فایل پاورپوینت کامل ترویج اخلاق کریمانه در جامعه :

در بحث های اخلاقی به ما دستور دادند که سعی کنیم، کریمانه اخلاق را حفظ کنیم؛ یک وقت است کسی دروغ نمی گوید، خلاف نمی کند، معصیت نمی کند، برای اینکه اینها حرام است و به دوزخ می رود، این یک درجه از اخلاق است و خوب هم هست؛ یک وقت است از گناه می پرهیزد، برای اینکه به بهشت برود، این هم خوب است؛ اما اینها هیچ کدام کریمانه نیستند، اخلاق کریمانه نیستند. بیان نورانی امام جواد که این ایام متعلّق به آن حضرت است، همانند بیان نورانی رسول گرامی (ص) اینها سعی می کنند اخلاق کریمانه را در جامعه ترویج کنند، چون اوّلین پیام قرآن کریم، اخلاق کریمانه است. این سه مطلب را باید در طول هم عنایت کنیم که اول ذات اقدس الهی به ما چه چیزی فرمود، بعد وجود مبارک پیغمبر (ص) چه عنایتی کردند، بعد هم وجود مبارک امام جواد چه دستوری دادند. قرآن کریم وقتی که فرمود: لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی أَحْسَنِ تَقْویمٍ[۱] یا لَقَدْ کرَّمْنا بَنی آدَمَ،[۲]اینها به حسب ظاهر جمله خبری است، گزارش از خلقت اوّلیه انسان می دهد; ولی پیام اخلاقی را هم به همراه دارد؛ یعنی جمله خبری است که به داعی انشا القا شده است، فرمود: لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی أَحْسَنِ تَقْویمٍ یا لَقَدْ کرَّمْنا بَنی آدَمَ که با سوگند «لام» این حرف ها را مطرح کرد؛ یعنی انسان! تو کریمی و کرامت را حفظ بکن، من این کرامت را به عنوان امانت به تو دادم. انسانی که کریم است کرامت را از الله گرفته است، وقتی از الله گرفته است این امانت را باید به الله برگرداند لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فی أَحْسَنِ تَقْویمٍ یا لَقَدْ کرَّمْنا بَنی آدَمَ؛ اگر با کرامت است سخن از ترس یا سخن از اشتیاق به بهشت نیست، ترس از دوزخ، اشتیاق به بهشت، اینها اوصاف خوبی است؛ ولی اینها با کرامت سازگار نیست. فرشتگان موجودات خوبی اند و اخلاق را خوب رعایت می کنند؛ اما نه برای ترس از دوزخ یا شوق به بهشت، بلکه اینها کریمانه با اخلاق الهی مأنوس اند و وجود مبارک رسول گرامی(ص) که فرمود من آمده ام تا مکارم اخلاقی را تتمیم کنم، انبیای دیگر هم این راه را طی کردند؛ اما «بُعِثتُ لأَتمَمَ مَکارِمَ الأَخلاقِ»،[۳]من می خواهم روح فرشتگان در شما زنده شود که خلاف نکنید، چون فرشته خلاف نمی کند؛ وفاق کنید، چون فرشته ها وفاق دارند، این کتاب الهی به دست فرشته ها عبور کرده و به شما رسیده است بِأَیدی سَفَرَهٍ کرامٍ بَرَرَهٍ،[۴]اگر اینها کریم اند و بارّند و پیام الهی را این کریمان به شما رساندند؛ یعنی پیام کرامت دارند.

اوّلین حرفی که ذات اقدس الهی زد در سوره مبارکه علق است – این چند آیه سوره علق طبق مشهور بین اهل تفسیر جزء عتایق سور است، یک؛ و اوّلین سوره ای است که نازل شده است، دو؛- اقْرَأْ وَ رَبُّک الْأَکرَمُ الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ،[۵] این اقْرَأْ هایی که چند بار تکرار شده است به ما می گوید بروید در کلاسی که کرامت تدریس می کنند. اگر گفتند فلان کلاس فقیه تدریس می کند؛ یعنی درس فقه می دهد؛ فلان کلاس حکیم تدریس می کند، درس حکمت می دهد؛ فلان کلاس طبیب یا ریاضیدان تدریس می کند، یعنی درس طب و ریاضی می دهد؛ اگر گفتند فلان کلاس، اکرم تدریس می کند، یعنی درس کرامت می دهد اقْرَأْ وَ رَبُّک الْأَکرَمُ الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ. خدای سبحان با اسمای حسنای فراوانی خود را در قرآن کریم معرفی کرد، فرمود بخوانید حرف کسی را که او اکرم است؛ یعنی او درس کرامت می دهد و چون همان خدایی که اکرم است درس کرامت می دهد، در همان سوره مبارکه «علق» قبل از اینکه ما را از جهنم بترساند یا ما را به بهشت تشویق کند، فرمود: أَلَمْ یعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یری؛[۶] همان کلاس اول ما را به حیا دعوت کرده است، فرمود مگر انسان نمی داند که خدا او را می بیند؟! این اوّلین درسی است که در سوره مبارکه «علق» به ما آموختند، قبل از سوره «علق» که قرآنی نازل نشده، اوّلین حرف خدا درس کرامت است، درس حیاست، بعدها وقتی در انسان این حرف ها کمتر اثر کرد، آن گاه سخن از خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ثُمَّ الْجَحیمَ صَلُّوهُ[۷]مطرح است؛ وگرنه اوّلین پیام قرآن کریم درس حیاست أَلَمْ یعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یری، انسان نمی داند که در مشهد و محضر خداست؛ اگر انسان مظهر خداست، پس در محضر اوست؛ اگر جهان مظهر اوست، پس انسان در محضر اوست. ممکن نیست انسان مظهر او باشد و در محضر او نباشد، فرمود: أَلَمْ یعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یری این ادبِ کریمانه است، همین را که خدای سبحان فرمود، وجود مبارک پیغمبر(ص) فرمود: «بُعِثتُ لأَتمَمَ مَکارِمَ الأَخلاقِ»؛ اخلاقِ کریمانه را ما تعلیم می کنیم، سخن از ترس دوزخ نیست، سخن از شوق به بهشت نیست، آنها مراحل نازله انسانیت است، آنها را در مراحل بعدی می شود گفت، وگرنه اوّل اساس کار این است که بگوییم أَلَمْ یعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یری؛ بعد از وجود مبارک پیغمبر، ائمه همین راه را ادامه دادند تا رسید به نوبت وجود مبارک امام جواد (سلام الله علیه)، کسی به امام جواد عرض کرد: «أَوصِنِی» مرا سفارش کنید! حضرت به پنج مطلب او را تذکر داد، آن مطلب اساسی این است که «وَ اعْلَمْ أَنَّک لَنْ تَخْلُوَ مِنْ عَینِ اللَّهِ فَانْظُرْ کیفَ تَکون» بدان هر جا باشی در مشهد خدایی، در محضر خدایی، حضور خدایی، تو نمی بینی؛ ولی او تو را می بیند «وَ اعْلَمْ أَنَّک لَنْ تَخْلُوَ مِنْ عَینِ اللَّهِ فَانْظُرْ کیفَ تَکون».[۸] این درس کرامت است، این سخن از بهشت و جهنم نیست، این مراحل نازله است که انسان خلاف نکند برای اینکه سوخت و سوز هست. خیلی از موجودات دیگر هستند غیر از انسان که آنها را می شود با همین امور ادب کرد، تربیت کرد، چه اینکه می بینید؛ ولی برای انسانیتِ انسان آن کرامت معیار است. بنابراین اوّلین پیام قرآن کریم، درس حیا و کرامت است که فرمود: أَلَمْ یعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یری؛ بعد وجود مبارک پیامبر هم فرمود: «بُعِثتُ لأَتمَمَ مَکارِمَ الأَخلاقِ» تا رسید به وجود مبارک امام جواد فرمود: «وَ اعْلَمْ أَنَّک لَنْ تَخْلُوَ مِنْ عَینِ اللَّهِ فَانْظُرْ کیفَ تَکون».

مطلب اساسی آن است که به ما گفتند دین شما خالص باشد؛ هم به حوزویان و دانشگاهیان گفتند شناخت و معرفت و دانش شما خالص باشد و هم به اهل مسجد و حسینیه گفتند عبادتتان خالص باشد تا اینها که عبادت خالص دارند مخصوصاً معتکفان به آن علم خالص بار یابند؛ هم به حوزویان و دانشگاهیان گفتند علمتان خالص باشد تا معتکفان خوبی در مسجد و امثال مسجد باشد. بیان ذلک این است؛ دانش های ما یا در امور جزئی است مثل حس و تجربه که بارها به عرضتان رسید و این کفِ دانش است، ما از علم حسّی و تجربی پایین تر دیگر سوادی نداریم، از این پایین تر دیگر علمی نیست که با حس و تجربه کسی کار کند، از این مرحله بالاتر به نیمه تجربی می رسیم، از این مرتبه بالاتر به تجریدی کلامی می رسیم، از این مرحله بالاتر به تجریدی فلسفی می رسیم، از این مرحله بالاتر به تجریدی عرفان نظری می رسیم، اینها که علم استدلالی است. در این گونه از علوم یا هر دو بخش جزئی است و کلّی نیست، این شبیه علم است نه علم، علم آن است که بالأخره یک قانون کلی در آن دست بدهد، از دو مقدمه جزئی هرگز نتیجه علمی گرفته نمی شود، مگر اینکه مشکل مقطعی حل شود. در یک مقدمه اگر جزئی را داشت آن دانش خالص نیست، بالأخره جزئی را یا وهم درک می کند یا خیال؛ این مقدمه و این استدلال و این برهان تشکیل شده از دو مقدمه، یک دست آن را خیال یا وهم، دست دیگر را عقل نظر تأمین می کند، بالأخره وهم یا خیال دستیار عقل خواهند بود، آن جزیی را، آن موضوع را، آن صغرا و مانند آن را این وهم تأمین می کند، این خیال تأمین می کند، احتمال دغل بازی وهم هست، احتمال خیانت خیال هست، این علم یک علم لرزانی است، علم خالص نیست و اگر آن محقّق توانست از نیازِ به وهم و خیال بگذرد، فقط در فضای کلّی فکر کند، کلی اندیش باشد، جزء «جوامع الکلم» باشد و مانند آن، مقدمه اولی هم کلی، مقدمه ثانیه کلی، این در فضای عقلِ نظری خالص سیر می کند، نیازی به وهم و خیال ندارد تا از خیانتِ خیال در خطر باشد یا از دوراندیشی و بداندیشی واهمه هم در وهم باشد، بالأخره هر دو مقدمه استدلال او کلی است. این برای عقل نظری و دانش دانشمندان.

در عقل عملی که «مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحمَنُ وَ اکتُسِبَ بِهِ الجِنَان»[۹]است، انسان با آن بهشت را کسب می کند و با پروردگار خودش مناجات دارد و مانند آن، اگر با خوف از آتش همراه باشد، یک بخش آن را عقل عمل به عهده دارد و یک بخش را خوف که از شئون قوّه غضبی است؛ یا اگر به امید و شوق بهشت باشد، یک بخش را عقل عمل به عهده دارد و یک بخش را شهوت به عهده دارد، زیرا شهوت است که انسان را به بهشت دعوت می کند، غضب است که انسان را از جهنم می ترساند، یک عبادت خالص نیست. آن عبادتی که وجود مبارک حضرت امیر فرمود: «خَوفَاً مِنَ النَّار» نیست، «شَوقَاً إِلَی الجَنَّه» نیست، «حُبَّاً لله» است «تِلک عِبَادَتُ الأَحرَار»،[۱۰]آزادمردان کسانی هستند که هم در بخش نظر از رهن وهم و خیال رهیدند و هم در بخش عمل از رهن شهوت و غضب آزادند، اینکه گفت: «ز هر چه رنگ تعلّق پذیرد آزادست»[۱۱] برای افراد نیمه راه است «ز هر چه رنگ تعین پذیرد آزاد است» برای افراد رسیده است. اگر کسی در تمام عبادت هایش به ا